Hij zit aan het front in Warschau in Polen in 1812 en schrijft brieven aan het thuisfront in Mill. Dat mòet haast wel spannende verhalen opleveren, zou je denken. Maar nee hoor, soldaat Ermers schrijft bijna uitsluitend over zijn dagelijkse beslommeringen. Berichten die niet zouden hebben misstaan op het hedendaagse Twitter.
Wat te denken van de prijs van zijn reis naar Warschau (vier gulden en vijf stuivers)? Of hoeveel borstels hij heeft moeten kopen voor het onderhoud van zijn kostuum? "Daar heb ik voor moeten koopen 3 borstels, eenen voor de schoenen die is van twee kanten, om droog af te doen en om te smeeren, en eenen voor de kleer, en eenen om de knoopen te schoenen en een smeerdoos en twee kammen en vet en zwartsel." Oké, hij houdt zich niet aan de 140 tekens die bij Twitter als limiet zijn gesteld maar ondanks het feit dat hij per brief vier kantjes volkrabbelt, lijken zijn mededelingen op huis-tuin-en-keuken geneuzel.
Tussen de regels wordt het duidelijk dat Ermers vrijwillig het leger is ingegaan en vervolgens via het Franse Amiens naar Warschau is vertrokken. De Millse soldaat blijkt vooral een vroom man die hoopt dat "gij lieden veel voor mij bidden", het over de schoonheid van de kerken heeft en de manier van bidden in Polen. "Dan bidden zij den heer kermende, zo dat het een geheel gekerm in de kerk is."
En net als je denkt dat Ermers niets inhoudelijks gaat melden, komt het dan toch; als hij Polen beschrijft. "Dat is een aardig land, daar zijn geen stoelen en niet als houteren lepels, geen klompen, geen schoenen, daar is niet als laarsen, het loopt daar nog barrevoets. De kleijne kinderen nog schier naakent en het is daar al zoo kout als bij ons. En ik ben van huijs af driehonderd en 25 uuren."
Foto: Historisch openluchtspel in Erp waarbij 150 jaar Koninkrijk werd gevierd, 1963
Geen opmerkingen:
Een reactie posten