Steve Jobs van Apple presenteerde deze week zijn nieuwste speeltje: de iPad. Een iPhone had-ie al. De vraag is niet zozeer wat je er wél mee kunt maar meer wat je er níet mee kunt. Mogelijkheden die we een halve eeuw nog niet hadden kunnen bedenken, liggen tegenwoordig voor bijna iedereen binnen handbereik. Toch ontbreekt er iets essentieels aan dit moderne speelgoed...
Ongevraagd word je tegenwoordig op de straat of in de trein op de hoogte gehouden van het liefdesleven van de passerende jeugd. Of je mag meegenieten van hun gedownloade muziek. Want wie gaat nog op pad zonder gsm of mp3-speler?
Hoe anders is dat in 1905. In dat jaar krijgt Veghel een postkantoor mét telefoon. In de tien jaar daarna komen er wel geteld 23 abonnees bij. Dat betekent dat in die beginjaren veruit de meeste mensen gebruikmaken van de telefoon in het postkantoor zelf. Daarmee bel je naar de centrale en de telefoniste die je dan krijgt, verbindt je vervolgens door naar het juiste nummer.
En dit alles gebeurt - let op: nu komt het geniale - in een 'telefoonvertrek' of 'spreekcel'. Dat betekent dat het geluid alleen te horen is voor de mensen die er iets mee te maken hebben! Toch jammer dat de iPad en zo niet zo iets hebben... ;-)
Wil je toch even 'meeluisteren' met het telefoongesprek tussen burgemeester J. Schreven en de Commissaris van de Koningin C. Kortmann? Ga dan naar www.bhic.nl en zie waar die twee het in 1959 over hebben.
Foto: Een kijkje in de telefooncentrale van Reek
2 opmerkingen:
Leuk stuk, maar verkeerd voorbeeld. De iPad is geen telefoon. Gaat straks ook
interessant worden om multimediale versies te maken van geschiedenisboeken. Dus ik zou als historicus dit 'speeltje' serieus nemen.
@Anoniem: Bedankt voor je reactie. De iPad is inderdaad geen telefoon, vandaar dat we de iPhone ook nog apart als voorbeeld van 'moderne speeltjes' noemden. Ze hebben met elkaar gemeen, dat je er anderen nogal eens mee kunt 'lastigvallen', of het nu via muziek of bellen gaat.
Het stukje op onze blog is vooral bedoeld om met een knipoog heden en verleden aan elkaar te koppelen.
Zeker op het BHIC zijn we trouwens behoorlijk serieus bezig met moderne media. In het archiefwezen zijn mobiele media echter nog nauwelijks aanwezig. Musea daarentegen zien er al wel brood in.
Een reactie posten