Een Lithoijens familie-album!

Een terugblik op het dagelijks leven in Lithoijen in de 20e eeuw, samengesteld uit talrijke familiealbums in het dorp: dat bijzondere boek - deel 1 van het Lithoijen’s Familiealbum - verscheen gisteren. Samensteller is Frans Heeren, die daarin werd bijgestaan door zijn echtgenote Carla. Henk Buijks van het BHIC mocht de eerste exemplaren uitreiken.

Frans Heeren houdt zich al ’n aantal jaren actief bezig met cultuurhistorisch erfgoed in zijn woonplaats en in de voormalige gemeente Lith. Zo beheert hij het Remigiusmuseum, maar daarnaast is er zijn passie voor oude foto’s om de geschiedenis van Lithoijen nog duidelijker voor het voetlicht te krijgen. Daarvoor ging hij bezoek bij dorpsgenoten die foto’s in bezit hadden. Er kwamen schoendozen en familiealbums tevoorschijn en tussen het bladeren en kijken door werden verhalen verteld.

Frans selecteerde een groot aantal foto’s en kreeg toestemming om ze te scannen. In april 2010 leidde dat tot een grote fototentoonstelling, die druk werd bezocht, ook door oud-dorpsgenoten. Er werd niet alleen gekeken, maar bezoekers zaten ook te schrijven, want een foto met mensen erop wordt waardevoller, wanneer je weet wie het zijn. Bijzonder was dat Frans vergrootglazen en leesbrillen had neergelegd voor zijn doelgroep – heel efficiënt en effectief!

...verdringen rondom de ijscokar...

Veel van deze waardevolle foto’s kwamen in het boek terecht dat nu is verschenen. Vooral de periode 1900-1970 is goed in beeld gebracht. Uiteraard zijn er veel geposeerde foto’s, met mensen in zondagse kleren. Maar we zien ook werk in uitvoering: boeren, de pastoor, de timmerman en de middenstander. Verder zijn er de kinderen: op school, spelend op straat of elkaar verdringend rondom een ijscokar. Het decor mag er zeker zijn: het dorp is werkelijk van alle kanten gefotografeerd, het eerst in 1896. Er is daar sindsdien veel veranderd, maar nog steeds vinden velen Lithoijen het mooiste dorp in de Osse Maaskant, terecht!

Naast foto’s staan in het boek gedichten van geboren Lithoijenaar Pieter de Laat. Soms lijken ze te verwijzen naar een foto, maar meestal zijn het in woorden gestolde herinneringen, ook ’n soort foto’s dus. We besluiten met het gedichtje op de kaft:

Foto
Een foto als oude vriend / een kapelletje in het geheugen, / steek er kaarsjes op, / zet er bloemen uit de tuin / in een schoongewassen fles, / tijd is wat je leven geeft.