Cromvoirt aan het woord

...verhalen over vroeger vlogen over tafel...

Wat krijg je als je een aantal mensen uit hetzelfde dorp samen aan tafel zet? Inderdaad, prachtige verhalen. Het BHIC - altijd op zoek naar mooie verhalen over vroeger - nodigde zes mensen uit en tekende de verhalen op uit hun mond. Met als resultaat: geschiedenis met de menselijke maat.

Een gemêleerd gezelschap schoof op een zonnige dag in maart aan tafel in het Wapen van Cromvoirt. Gewapend met een aantal fotoboeken en een sterk geheugen reconstrueerden vier vrouwen en twee mannen de kleine geschiedenis van hun dorp, aan de hand van hun eigen levensverhalen. Want wie heeft er nu niet verzameld voor de missie? Lees maar mee, bijvoorbeeld met het verhalen uit de oorlog.

...gehavende kerk van Cromvoirt...

Hoe je leven eruit zag tijdens de Tweede Wereldoorlog werd in Nederland onder meer bepaald door het feit in welk deel van Nederland je woonde. Cromvoirt blijkt achteraf gezien helemaal niet zo'n slechte plek. Honger? Nee, dat hebben ze niet gehad. Er was niet veel en soms was het eentonig maar er was altijd wel iets. Mensen uit Den Bosch kwamen naar Cromvoirt “schooien” om eten. Er waren wel arme mensen maar die waren dat vóór de oorlog ook. 

Chris Somers laat oorlogstabak zien. Uitsluitend bestemd voor eigen gebruik. Verboden deze tabak te verhandelen. Het ruikt nog steeds. “Tabak werd hier geteeld dus dat was er ook”, vertelt Chris.

Soms gingen een man of zes samen stropen. Met kruiwagens naar het Drongelens kanaal en dan met een grote zeef erdoor heen. “Dan kon je de paling er zo uit halen”, vertelt Wout van Mensvoort. “Maar één nacht bleef het net vastzitten. Hadden ze een zeis onder water in het kanaal gezet. Lig ik vijftig jaar later in het ziekenhuis, blijk ik tegenover de man te liggen die die zeis daar heeft geplant.”

Wil je meer van deze verhalen lezen? Je vindt ze op onze site.