De tijd heelt (bijna?) alle wonden

Met de Regiohistoricus op pad...

 

Schijf van een eik die tot 1994 in Kasteel Elverdinge stond, nabij Ieper

We zien hier een schijf, afkomstig van een eik die tot 1994 in Kasteelpark Elverdinge stond. Dit park ligt nabij de Westvlaamse stad Ieper. Op de schijf zijn de jaarringen zichtbaar en wanneer je ze telt, blijkt dat de eik maar liefst 235 jaar oud is geworden.

Ook de donkere vlekken op het hout springen in het oog. Het zijn de sporen van zware beschietingen en branden in de winter van 1917/1918. Deze boom was dus een stille getuige van een dramatische fase in de Eerste Wereldoorlog en kan nu zijn verhaal aan ons kwijt. Een verhaal van dood en verderf, maar ook van nieuw leven, want de boom heeft zich daarna kunnen herstellen.

De eiken schijf is te zien in het Museum ‘In Flanders Fields’ te Ieper waar geen middel onbeproefd is gelaten om een groot publiek te doordringen van de verschrikkingen en de zinloosheid van de totale oorlog.

In Ieper bleef bijna geen enkele steen op de andere staan, maar wie daar nu rondkijkt, waant zich in een middeleeuwse stad waar alles al honderden jaren hetzelfde is. Grote gebouwen zoals de Lakenhal en de kathedraal zijn na 1919 in hun geheel herbouwd en de huizen in het centrum werden opgetrokken in historiserende trant. Blijkbaar heeft de tijd veel, zo niet alle wonden geheeld.

De kathedraal van Ieper

Ook in het werkgebied van het BHIC zijn er sporen van de oorlog, en dan met name van de bevrijdingsweken in het najaar van 1944. Dorpen zoals Schijndel en Nuland werden zwaar getroffen, maar konden na 1945 weer op dezelfde plaats worden opgebouwd. Empel, Maren en Kessel zijn op een andere plek herbouwd, maar gelukkig zijn Oud-Empel, Oud-Maren en Oud-Kessel niet van de kaart verdwenen. De komende septembermaand zal her en der worden teruggedacht aan het oorlogsgeweld van toen, maar evenals in Ieper heelde ook in Brabant de tijd (bijna?) alle wonden.

Kerkplein in Maren-Kessel