Fijne priesterkousen voor 75 cent

...de voorzijde van de prijslijst...

Voor een paar fijne priesterkousen met wol of katoen meegerekend betaalde je 2 gulden 75. Alleen voor het maken werd 75 cent gerekend. De vraag is of er priesters waren die hun bolletje wol aan de blinde meisjes in Grave afgaven om zo voordeliger aan hun kousen te komen.

We zien een archiefstuk van het R.K. Blindengtesticht voor meisjes uit Grave. Het is niet eenvoudig inkomsten te genereren, zo laten de eerwaarde zusters van het Blindengesticht weten als inleiding op de prijslijst die ze hebben opgesteld. “Iedereen moet begrijpen hoe moeilijk het is een handwerk te vinden waardoor een meisje dat blind is den kost kan verdienen. Hoe gering is het loon van breiwerk en haakwerk!”

Toch zijn de prijzen kennelijk te hoog ingeschat. Want we zien dat de prijzen voor “grove vrouwenkousen” en “groote manssokken” handmatig zijn aangepast, soms wel met twintig cent. De prijs van katoenen borstrokken voor kinderen tot tien jaar werd van 1 gulden 25 teruggebracht tot 75 cent. Waren de zusters bang zichzelf uit de markt te prijzen? Was er commentaar gekomen op het prijsbeleid? Of komt het door een mindere kwaliteit van wol of katoen? 

En dat terwijl de inkomsten zo hard nodig zijn, zo blijkt uit dezelfde prijslijst. “Wij verzoeken UE beleefd ons in de gunst van andere afnemers aan te bevelen. Steun onze poging ter liefde Gods! Mochten wij aftrek binden in het borstelwerk vooral, dan meenen wij een groot middel te hebben gevonden, om althans gedeeltelijk in de behoeften der arme blinde meisjes te voorzien.”

Soms vertelt een archiefstuk heel makkelijk zélf zijn verhaal.