"Het heele konijn komt mij verdacht voor"

...uit het proces-verbaal, Vught 1937...

Achteraf gezien, ja achteraf gezien was het misschien wel een beetje raar konijn. Een deel van de achterpoten ontbrak bijvoorbeeld. En die verkoper was nu ook niet het toonbeeld van betrouwbaarheid. Toch ging Lambertus Sidler die zaterdag 13 november in 1937 ervan uit dat hij een tam konijn kocht van Drieske Bergman. Maar in feite kocht hij letterlijk een kat in de zak.

In het proces-verbaal van de gemeentepolitie Vught (sinds 1 januari openbaar) is het nauwkeurig opgetekend. "Daar mijn vrouw en ik wel zin hadden in een konijn, kocht ik van Bergman het kleinste konijn en betaalde hem hiervoor één gulden tien. Voor dat ik van Bergman kocht, vroeg mijn vrouw nog aan hem waarom een stuk van een der achterpooten van het konijn was en of het zeker goed was, waarop Bergman antwoordde: "Nou en of ze goed zijn. Die achterpoot, nou ja dat is meer geklemd."

...over 'versche en smakelijke' konijnen...

De vrouw van Sidler maakte het konijn klaar en het echtpaar ging aan tafel. Eerst zeggen ze niets tegen elkaar maar dan geven ze beide toe dat het konijn eigenlijk helemaal niet smaakt. "Onder het eten vond ik dat het zeer taai was en ook zag ik dat mijn vrouw niet met smaak at. Achteraf beschouwd komt mij het heele konijn verdacht voor en ik vermoed thans, te oordelen aan de voorpooten en aan de kop van het beest dat het een kat of iets anders is."

Sidler haalt daarom de restanten uit de vuilnisbak en de ingeschakelde dierenarts Plankeel beaamt dat het echtpaar die dag kat heeft gegeten. Drieske verkocht na een "konijn" aan de Sidlers ook nog een "konijn" aan Antoinetta van de Kieboom. Die verkocht hij zonder kop. Desgevraagd vertelt Antoinetta: "Ik vertrouwde Bergman niet omdat het een konijn was zonder kop en omdat ik hem ken en zei hem: "Je wilt me toch zeker geen kat verkoopen?" waarop hij antwoordde: "Ge krijgt 25 gulden van me als ge mij iemand brengt die bewijst dat ik ooit een kat geslacht heb." Antoinetta gaat overstag en eet het gedierte (onduidelijk is of zij het ook niet lekker vond).

Driekse blijkt bij het opmaken van het proces-verbaal te lijden aan wat hiaten in zijn geheugen. Dat er is gevraagd waarom een deel van de achterpoten van één van de konijnen ontbrak, weet hij niet. Ook het aantal konijnen dat hij heeft gevangen, is hem niet bij gebleven. Wel weet hij waarom hij van één van de dieren de kop heeft afgehaald. "Dit deed ik omdat dit dier zieke ooren had." En: "Ik ontken pertinent bij Sidler een kat in plaats van een konijn te hebben verkocht.  De kop welke u mij toont, ken ik niet. Meer kan ik niet verklaren."

Wil je meer weten? Er zijn dit jaar weer veel stukken openbaar geworden. Duik in ons archief!