 |
| Kinderdichter G.W. Lovendaal (1847-1939) |
Met de troonswisseling nog vers in het geheugen, verblijven we ook bij het BHIC in koninklijke sferen. Deze keer staat echter geen koning of koningin bij ons in het zonnetje, maar een ridder in de orde van Oranje-Nassau. Op Koninginnedag 1926 werd de dichter Gijsbertus Willem Lovendaal (1847-1939) tot ridder in deze orde benoemd vanwege zijn omvangrijke bijdrage aan de Nederlandse kinderpoëzie. Een groot gedeelte van zijn leven woonde hij in Grave, waardoor hij ook wel de ‘Graafse dichter’ werd genoemd. Zijn archief wordt bewaard op de locatie van het BHIC in Grave.
De dichter Lovendaal werd in Nijmegen geboren en volgde in zijn jonge jaren een priesteropleiding. Algauw besloot hij echter dat dit niet zijn roeping was en hij koos voor het onderwijs. Zo werkte hij als hoofdonderwijzer in Cuijk en vanaf 1883 woonde hij in Grave, waar hij lesgaf in tekenen en Nederlands. Bovendien was hij ook de directeur van de gemeentelijke teekenschool te Grave.
Het zonnetje
Het docentschap was niet het enige waarmee Lovendaal zich bezighield. Hij werd namelijk vooral bekend om de vele kinderversjes die hij schreef, die overigens ook veelvuldig op muziek werden gezet. Zijn gedichten worden omschreven als ‘eenvoudig, licht en blij’ en gaan voornamelijk over ‘gewone alledaagse gevoelens van huwelijks- en kinderliefde, van de lieflijkheid der natuur en van de betovering van het kinderleven.'
Een goed voorbeeld van deze thema’s is te vinden in zijn bundel ‘Het kinderparadijs.’ Hierin zijn luchtige gedichten te vinden, die vandaag de dag nog steeds actueel zijn. Neem nou zijn gedicht ‘Waar het zonnetje blijft?’ Actueler kan bijna niet! Ook wij hebben ons in Nederland de afgelopen weken veelvuldig afgevraagd ‘Zonlief, ik bid je, waar blijf je, waar zit je?’
 |
| Ook Lovendaal verlangde weleens wanhopig naar 't zonnetje... |
Lustige liederen
Ook al is het zonder het ‘schijntjen’ van de zon ‘triestig en guur’, toch was er volgens Lovendaal een goede uitkomst voor zulke donkere, koude winterdagen. Of het nou regent, mot of vriest, en of je ook al een keertje niest, als je maar een ‘lustig lied’ zingt, dan deert het je almaal niet, aldus de kinderdichter. Een goed advies voor alle slachtoffers van de heersende griepepidemie!
Zingen was volgens Lovendaal dé remedie voor alle kwaaltjes en ergernissen. Breng je een mooi lied ten gehore in de morgenstond, dan blijf je ‘heel den dag’ gezond! Bovendien zorgt het aanheffen van een lied voor moed, plezier en je werkt dan zeker wel voor vier. Want, zo meent Lovendaal, wie zingen suffen niet!
Crisislied
 |
| Zingen doet een mens goed! |
Crisislied
Tot slot kunnen we ook op financieel gebied nog iets van de Graafse dichter leren. In het ‘crisis-lied’ wordt een oplossing geboden voor de ‘bitt’ren nood’ van de armen. In zijn tijd ging het Nederland economisch gezien namelijk ook niet altijd voor de wind. Denk maar aan de jaren dertig, die ook wel als de ‘crisisjaren’ worden aangeduid. Het advies van Lovendaal: geef elke week één centje maar, dat geeft drie miljoen in ’t jaar!’
 |
| Dé oplossing voor de economische crisis? |
Op 92-jarige leeftijd stierf de Graafse kinderdichter en in 2007 werd, op zijn 160ste geboortedag, voor hem een bronzen monumentje in Grave opgericht.
Vind je dit interessant? Lees dan ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten