 |
| ...op zoek naar Rendonk... |
Onze rijksarchivaris Jan Sanders schreef het boek Kartuizers in het
land van de Dommel, over het Klooster Sint-Sophia van Constantinopel bij’s-Hertogenbosch, 1466-1641. Lees mee met zijn speurtocht naar een boerderij in Groot
Linden. Detail in het boek maar een mooi verhaal!
In dit blog zoomen we
in op de kartuizerhoeve die het verst van het klooster in Vught verwijderd lag, namelijk
ten zuiden van Groot Linden, tussen Grave en Cuijk. Hoeve de Rendonk was al
vanaf ongeveer 1480 in het bezit van het klooster. Waarom
zo ver weg? Mogelijk is er een verband met de toenmalige heren van dat gebied.
Grave en het Land van Cuijk was in de vijftiende eeuw Gelders. Een van de
vroegste begunstigers van de kartuizers was hertog Arnold van Gelder, een groot
bewonderaar van Dionysius de Kartuizer, stichter van het klooster. Arnold had
zijn laatste machtbasis in dit gebied, toen zijn vrouw en hun zoon Adolf de
macht in de rest van het hertogdom Gelre van hem hadden afgenomen. Het huis
Egmond, waartoe de Gelderse hertogen behoorden, bleef de volgende jaren
belangrijk in de heerlijkheid Grave en het Land van Cuijk. De Vughtse
kartuizers genoten er bescherming en konden er de hoeve die ze in Groot Linden
gekocht hadden, veilig exploiteren. Totdat daar in 1559 een andere wind ging
waaien.
In
dat jaar werd Grave en het Land van Cuijk in pand gegeven aan Willem van
Oranje. Hij ging er meteen zijn domeingoederen reorganiseren. De kartuizerhoeve
was vroeger door hertog Arnold in pand gegeven en nu, in 1560, meer dan 100
jaar later, wilde Willem de boerderij in volle eigendom bezitten. Hij loste het
pand in waardoor de kartuizers de boerderij moesten afstaan. Ze kregen er
weliswaar een hoop geld voor terug, maar verloren hun hoeve De Rendonk. Het
betekende ook het begin van de afbouw van hun goederencomplex. Het
zoeken naar de huidige ligging van deze hoeve, De Rendonk, viel niet mee.
Informatie uit de streek bracht me telkens bij Sendonk of Zendonk in Beers. Dat
was wel bekend en lag ook in de richting. Maar Rendonk? Nooit van gehoord. Dat
moest wel een verschrijving zijn, een vergissing, een menselijke fout… Maar die
werd dan toch wel erg vaak en consequent gemaakt. Nee dus, ik moest verder
zoeken.
Een
spoor vond ik in de rekeningen van de rentmeester van de heer van Grave en het
Land van Cuijk. Dat was de familie Van Oranje, jawel, die van ons koningshuis.
En daar kwam ik de Rendonk weer tegen, zo rond 1680. Het heette toen wel
Rijndonk maar het was zeker ‘mijn’ Rendonk, afkomstig van de kartuizers. Hoera,
maar helaas… geen hoeve meer. Alle gebouwen waren afgebroken en de stukken
grond werden los verpacht. Tot overmaat van ramp verloor ik, ergens in de
Franse tijd toen alles op zijn kop werd gezet, de Rendonk weer uit het oog.
 |
| ..."bestemming bereikt"... |
Via
het onvolprezen Google en Rijndonk kwam ik de afgebroken hoeve weer op het
spoor. Koning Willem I had in 1822 delen van zijn oude domeingoederen
teruggekregen van de Staat der Nederlanden. Waaronder de Rijndonk. Ze waren bij
de Kroondomeinen gevoegd. Dankzij die administratie kon ik eindelijk een link
leggen naar het kadaster en de percelen op de kadastrale kaart aanwijzen,
zuidelijk van het dorpje Groot Linden. Daar lag dus de Rendonk. Benieuwd naar
hoe het er nu uitzag!
Heemkundige uit Sint-Oedenrode Harry van Kuijk legde met onnavolgbare precisie de oude kadasterkaart over Google Maps heen en toen zag ik de Renndonk in zijn volle glorie pronken! Helemaal verzopen en ten prooi gevallen aan grind- en zandwinning, gevolgd door recreatie. Diep onder de waterspiegel. Alleen hevige klimaatverandering met als gevolg extreme droogte zal de Rendonk/Rijndonk met de erbijhorende percelen weer boven water kunnen halen. Even geduld dus nog.
Vind je dit interessant? Lees dan ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten