 |
| ...verwoestingen in Den Bosch... |
Het BHIC kreeg van de familie Michel en Jenny de Reeper een brief van 27 december 1944 uit hun familiearchief, waarin de geboorte van een baby beschreven wordt én de angsten en verschrikkingen van het oorlogsgeweld waarmee Den Bosch in oktober bevrijd was.
Beste Frans en Otti,
Het is nu 11 uur en ons licht gaat nu pas aan en profiteer van de gelegenheid die zich nu voor doet om jullie te schrijven daar Jansen mijn over buurman straks om 8 uur je brief kwam brengen met verzoek om morgen het antwoord klaar te hebben. Per 8 October is onze zoon geboren en draagt de naam van Michel-Jac-Maria de Reeper hij woog 8pnd en 20 gr. een flink baasje dus en kern gezond hoor. Vanaf 3 wkn tevoren had Joke ’s Zondags avonds al last gekregen en ben ik nog laat met begeleiding van de Politie naar het Ziekenhuis wezen brengen en moest er toen zelf ook blijven overnachten op een stoel.
De eerste paar dagen was zij er toen dag en nacht maar is toen verder overdag naar huis gekomen behalve in de kritieke dagen die toen onderhand geleiktijdig een anvang maakten. Je weet misschien van radioberichten uit die tijd dat Den Bosch onder vuur lag en ook overdag kwamen er nogal wat van die fluiters in de stad en brachten dood en verderf. Zoo heb ik 3 weken aan moeten sukkelen totdat op de bewusten zondagmorgen 8 October de kleine wachtend was en ik de gehele bevalling meegemaakt heb met het verblijdend resultaat.
Nu is hij Zondag ii wkn. oud geworden en het is werkelijk een verdomd lief kereltje, lekker dik en groot voor zijn leeftijd. Hij weegt nu ruim 12 en een half pond en lacht soms dat het een lieve lust is. Gelukkig is het met Joke ook goed en heeft zij winig last van de voeding voor de kleine, voor deze tijd een groot voordeel voor de gezondheid van de kleine hé. Na de normale ligtijd in het Ziekenhuis die vrij van rustig was is zij op een Woensdag 9dgn later thuisgekomen en zijn wij s.Zondags daarop naar de Kelder bij de overburen moeten vluchten daar er die dag de treffers van granaten heviger werden en dan ook veel opschudding teweegbrachten temeer daar er die dag 2 vliegtuigen op de Graafscheweg neergekomen waren die brand veroorzaakten en de nodige slachtoffers aan doden en gewonden.
De Woensdag daarop waren wij in de Vughterstraat bevrijd en Moeder daarintegen pas vrijdag n.m. om ongeveer 5 uur waar ik zelf ook getuige van geweest ben. Die paar dagen voorafgaand aan onze bevrijding lijkt mij nu vaak een sprookje zooveel hebben we meegemaakt en gezien maar nog meer gehoord van het bulderen van de pantserwagens, kanonnen en vooral granaten die van weerskanten op de stad vielen. Maandag en Dinsdag was er een gebod van om 2 uur binnen te zijn, er was niets te krijgen geen brood, water, kolen, licht niets van dat alles
Dinsdag was de Muntel al vrij en die middag ben ik nog door alle stellingen door voor de 2e maal die dag naar moeder op het Zand geweest om te vragen of zij misschien mee naar de kelder zou willen mee gaan doch zij weigerden daar het vervoer met Lena voor zo’n lange tocht levensgevaarlijk naar de Vughterstraat die ik nooit zal vergeten vlogen de kogels en scherven om mij henen rinkelde ruiten, angstig gillende menschen en brokken steen welke overal vandaan kwamen vulden met tusschendoor de ontploffingen het leven op straat.
Meerdere menschen heb ik gewond en dood op straat zien neer vallen zonder er ook maar iets aan te kunnen doen. Eenmaal binnen gouw in de kelder waar wij ruim 3 dagen en nachten onafgebroken in hebben doorgebracht met uitzondering van ons mannen en mijn persoontje inbegrepen die telkens opnieuw als het waren naar buiten gedreven werden en getuige waren van alles wat er in de buurt gebeurden. Zoo zagen we onder anderen in de straat het voorbij komen van troepenonderdelen van Duitschers geordent en ongeordent vluchtend of zich opnieuw opstellend tot zelfs uren achtereen zijn er een aantal Duitsche Pantserwagens in onze straat opgesteld geweest.
Maar kom, ik ga nu eindigen. Een volgende maal tref je er briefje van Joke in aan daar zij reeds lang slaapt en vandaag te bed gelege heeft zij was niet erg lekker. Ontvang Frans en Otti, heel veel hartelijke groeten van Joke en de Kleine Michel maar vooral van mij
Je liefhebbende broer
Wil je weten wat er gebeurt als deze jonge vader in handen valt van de Duitsers? Lees dan hier de hele brief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten