 |
| ...het vonnis dat Maria naar de Citadel lokte... |
Het BHIC is gevestigd in een eeuwenoud fort met dikke muren en kleine ramen, maar als de glazen schuifdeuren voor me open zoeven, ontwaar ik een hedendaagse aula met computerschermen, glazen doorkijkjes en in het souterrain een cup-a-soup-automaat.
Ik ben al even bezig het leven van mijn oma te reconstrueren en ontdek veelal bewonderenswaardige dingen. Totdat ik vorige week op de site van het BHIC onder het kopje 'Criminele voorouders' haar naam tegenkwam. Hè?
Proces-verbalen en vonnissen zijn niet online in te kijken, en daarom zit ik nu in dit fort, te midden van dertien kartonnen dozen met massa's gerechtelijke documenten, aangedragen door een kromme morsige man (zoals een archiefmeneer hoort te zijn).
Dit is ‘m. Ik maak de strik om het dossier los en haal diep adem. Het duurt even voordat ik de krulletters en ouderwetse woorden heb ontcijferd, maar dan weet ik wat er gebeurd is op 6 december 1923:
Mijn oma - 22 jaar - fietst naar Zundert. Sinds twee maanden runt ze met haar broer een slagerij in Roosendaal. Hij doet het vlees, zij brengt het rond. Een veldwachter komt haar tegemoet, laat haar stoppen en vraagt om haar rijkaart. Maar mijn oma heeft geen kaart. De man adviseert haar om zo snel mogelijk een rijkaart aan te schaffen en stelt vervolgens een proces-verbaal op vanwege 'overtreding tegen het weggeld.'
Van het proces-verbaal komt een rechtszaak en een vonnis: 3 gulden boete of 3 dagen hechtenis.
Pfff. Een ordinaire verkeersboete.
Ik trek het lint om het dossier strak aan en leg er een dubbele knoop in. Dan schuif ik de documenten terug in de doos.
Tijd voor een cup-a-soup.
Vind je dit interessant? Lees dan ook bijdragen van andere gastbloggers:
- Harba Lorifa: de eerste protestsong
- De laatste beul van Den Bosch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten