Zwartwitbeelden van drie spelende meisjes in een
achtertuin, ergens in Nederland tijdens de oorlog. Ogenschijnlijk een zorgeloos tafereel maar
niets is minder waar. Eén van de kinderen is ondergedoken en wordt na een
paar weken weer door haar ouders wordt opgehaald omdat ze haar te zeer missen.
Talloze pogingen nà de oorlog om het meisje en/of haar ouders te achterhalen, leverden niets op. Het was één van de schrijnende voorbeelden die aan de orde kwam tijdens een bijeenkomst
van NIOD en Beeld & Geluid op 28 mei.
Historicus en beeldonderzoeker René Kok wees op het
belang van amateur-filmbeelden. Vertoonde het Polygoonjournaal begin 1940 nog beelden dat het
Nederlandse leger helemaal klaar was voor een Duitse inval, amateurbeelden van soldaten
die op een bijna aandoenlijke manier aan het oefenen zijn, geven een heel andere indruk. Ook liet Kok zien hoe
de beelden steeds grimmiger werden, naarmate de oorlog vorderde. Bovendien gaan
beelden soms een eigen leven leiden. Het fragment van het meisje tussen twee
schuifdeuren in een wagon op transport, was voor Lou de Jong hét beeld van de
jodenvervolging. Inmiddels blijkt dat het meisje niet Joods was maar een
Romasinti. "Soms weten we heel weinig van beelden, een andere keer dénken we het te weten en dan gaat het toch om iets anders", aldus Kok.
Een heel andere invalshoek kwam van Jesse de Vos,
werkzaam als Wikicoördinator bij Beeld en Geluid. De Vos wees op de
overeenkomstige doelstelling van Wikipedia en archieven; namelijk het vrijelijk
gebruikmaken van kennis. Wikipedia en Wikimedia zijn vanwege hun bereik
krachtige partners om archiefmateriaal te verspreiden.
Vind je dit interessant? Lees dan ook:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten