Begin de dag met een verhaal

...Begin de dag met een verhaal...

Waarom vertellen mensen verhalen? Hoe voorkom je dat verhalen destructief worden? Hoe zorg je ervoor dat verhalen mensen juist verbindt? De kracht van verhalen werd pas geleden onder de loep genomen tijdens een studiedag in de Osse bibliotheek. “Begin de dag met een verhaal”, luidde het advies van Joke Hermsen, één van de sprekers die dag.

Vanuit verschillende invalshoeken werd deze dag naar de kracht van het verhaal gekeken. Terloops kwam in de diverse presentaties ook het archief aan bod. “Mensen gaan prat op hun afkomst op de Batavieren; of hun stamboom waar is, dondert niet”, vermeldde hoogleraar sociale wetenschappen Christien Brinkgreve in haar verhaal. Terwijl schrijfster en filosofe Joke Hermsen er nog eens voor pleitte zorgvuldig met archief om te gaan, “en met de geur van oud papier.” Filosoof Jeroen Vanheste wees op het belang van de persoonlijke herinnering in een verhaal.

Nou, van dat laatste weten we bij het BHIC inmiddels het één en ander. Vorige maand zetten wij het 5000ste historische verhaal online. Ruim een derde van deze verhalen is geschreven door geschiedenisliefhebbers en vaak staan ze bol van persoonlijke herinneringen. Het 5000^ste verhaal is het verhaal 'Het Martinushuis' van Willie Damen van de Mosselaer uit Sint-Oedenrode.

Veel mensen vinden het heerlijk om oude foto’s en films te bekijken en nog eens terug te keren naar hun Brabantse roots. Herinneringen aan een oude dorpsdokter, de pastoor, hun school of een plein waar zij als kind veel gespeeld hebben en dat door een nieuwe woonwijk is verdwenen. Dat zijn precies de gegevens waar we sinds de start van onze online geschiedenisboekjes in 2006 voortdurend naar op zoek zijn. Met deze verhalen geven mensen de geschiedenis van hun woonplaats kleur.  

Door de enorme toename van digitale archieven en bronnen heeft de (lokale) geschiedschrijving de laatste jaren een andere invulling gekregen. Mensen kunnen gewoon thuis achter hun bureau graven in het verleden. Voor (stamboom-)onderzoek, maar bijvoorbeeld ook om foto’s en films te bekijken en hun lokale geschiedenis te ‘ontdekken’. Het BHIC heeft zich daar de afgelopen jaren op gefocust door open te staan voor nieuwe publiekswegen, te experimenteren met nieuwe media en samen te werken aan digitale projecten.

Marilou Nillesen

Vind je dit interessant? Lees dan ook:

- Telefoon in het café

- Mijn eerste zoen in de rupsbaan