December is adventstijd. Het BHIC doet daar graag aan mee met haar eigen adventskalender. Heb jij de eerste pakjes al open geklikt?
Twaalf collega's van het BHIC zijn vorige maand de archieven ingedoken om bijzondere decemberverhalen op te duiken. Soms aan de hand van een gedicht, een recept of een foto, dan weer gebaseerd op een opmerkelijk archiefstuk. Het resultaat zijn 26 gevarieerde bijdragen die je terug kunt vinden op de kalender. Maar waar komt die adventtraditie eigenlijk vandaan?
‘Advent’ is afgeleid van het Latijnse woord adventus, dat ‘komst’ betekent. Met advent leven we namelijk toe naar het kerstfeest, wanneer we vieren dat Christus naar deze wereld is gekomen als een klein kind in een kribbe. Die tijd van voorbereiding duurt vier weken. Op de vier zondagen die in deze periode vallen, wordt in veel kerken elke week een kaars aangestoken. Daarmee wordt gesymboliseerd dat we steeds iets dichter naderen tot Kerst, het feest van het Licht. Minder bekend, maar minstens even belangrijk, is dat de adventstijd ons ook wil richten op de nog te verwachten komst van Christus: zijn wederkomst.
Waarschijnlijk ontstond het gebruik van advent in de vierde eeuw na Christus in de Oosterse kerk en verspreidde de traditie zich al snel westwaarts. In Gallië, het huidige Frankrijk, werd er verder vorm aan gegeven. In de vijfde eeuw maakte men in dit gebied de adventstijd tot een vastenperiode van zes weken. Die periode begon op 11 november, de feestdag van Sint Maarten, een bisschop die bekend stond om zijn liefdadigheid aan de armen en die door de kerk tot heilige was verklaard. De periode van het vasten met advent liep parallel aan het vasten voor Pasen: net als met Pasen begon het vasten met een soort carnavalsdag (Sint Maarten), duurde het veertig dagen en liep het uit op de viering van een belangrijk christelijk feest.
Pas in de zesde eeuw drong de traditie van advent door tot de kerk van Rome. Eerst duurde de periode nog zes weken, maar door paus Gregorius de Grote (590-604) werd ze teruggebracht tot de huidige lengte van vier zondagen. Doordat de Roomse gebruiken geleidelijk aan de overhand kregen over de kerkelijke gebruiken van andere gebieden, werd een vierwekelijks advent in de kerk van heel Europa tot norm. Tegenwoordig wordt in praktisch alle kerken advent gevierd. De periode geldt eigenlijk nergens meer als een vastenperiode, maar staat eerder in het teken van de vreugdevolle verwachting van het kerstfeest en het hoopvol uitzien naar de komst van de Messias.
Benieuwd geworden naar de BHIC adventskalender? Klik dan hier en veel leesplezier!
Marilou Nillesen
Vind je dit leuk? Lees dan ook:
- In blijde verwachting
- Strooien maar... pepernoten
De beste verhalen via e-mail ontvangen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten