Het gaat om praktisch en klantvriendelijk

...De samenvoeging als hamerstuk: oud-Burgemeester Kooijmans van Erp overhandigt de Erpse voorzittershamer aan de nieuwe burgemeester Keijzer... 

Het is tweeëntwintig jaar geleden, dat de zelfstandige gemeente Erp ophoudt te bestaan. Erp gaat samen met Veghel en delen van Uden en Sint-Oedenrode één gemeente vormen. Het is een uitwerking van de commissie Schampers die de provincie Noord-Brabant het advies geeft de centrumgemeenten (o.a. Oss, Uden, Veghel) te versterken. 

Soepel gaat het niet, omdat allerlei politieke belangen een rol spelen. Vanaf 1991 zijn Erp en Boekel plannen aan het vormen om samen te gaan. In de Tweede Kamer wordt dit plan in 1993 afgeschoten. Zowel PvdA, D66, GroenLinks als VVD stemmen voor versterking van de krachtige industriegemeente Veghel. VVD-er Franssen: "De oriëntaties van Erp op Veghel zijn voluit aanwezig. Erp heeft bovendien een industriële oriëntatie en zou bij een gemeente als Veghel niet misstaan". 

Grote teleurstelling bij de Erpse gemeenteraadsfracties. Boekel heeft het nakijken. In de Eerste Kamer is het wetsvoorstel Erp-Veghel een hamerstuk. In sneltreinvaart wordt de herindeling vier maanden later een feit en treedt de doortastende Keijzer als burgemeester aan. De bevolking loopt niet te hoop, zoals de politiek constateert. De ronde van het Brabants Dagblad door Erp levert weinig spectaculaire sentimenten op: "Ik denk dat het beter is, omdat iedereen met winkelen en schoolgaan gericht is op Veghel" en "Alle ondernemers hier zijn blij dat het toch Veghel is geworden, want het ondernemersklimaat daar is veel beter dan hier in Erp". 

Wanneer BD in 2007 een tweede ronde door Erp houdt, zijn de reacties positef over de wijze waarop zaken professioneel geregeld worden, het ondernemersklimaat en de investering in de kleine kernen. BD concludeert: Erp is goed af met Veghel. En zoals een Erpenaar verwoorde: "De hechte samenleving van vroeger is gebleven en is misschien zelfs nog hechter geworden". Heeft burgemeester Keijzer dan toch gelijk? Keijzer noemt de sentimenten van herindeling "inhoud en diepte die geen eeuwigheidswaarde heeft. Maar de plaats waar het gemeentehuis staat is echt niet zo belangrijk, want hoe vaak moet een mens daar nou heen? Een praktisch en klantvriendelijk bestuur, daar gaat het om".

Dit verhaal stond eerder in Brabants Dagblad

Geschreven door:

Rolf Vonk

Vind je dit leuk? Lees dan ook:

- Aangenomen met algemene stemmen

- Krachtige kanonnen 

De beste verhalen via e-mail ontvangen?