 |
| ...boekje boordevol verhalen over vroeger... |
"Is het nostalgie? Of folklore?", vraagt Giel Langens zich af in het voorwoord van zijn boekje Momenten. Momenten staat vol met verhaaltjes die de tijd van vroeger - met name in Giel's geboortedorp Nuland - tot leven brengen. Over vakanties naar bedevaartsoorden, het geluid van manchester broek of over de pastoor, zoals het verhaal hieronder…
De herdertjes
Op een mooie zomeravond – lang geleden – fietste een pastoor met zijn kapelaan (dat is lang geleden) naar huis, naar hun pastorie. Het was laat geworden. Ze kwamen van de zogenaamde ‘krans’: ik weet niet of de pastoorskrans tegenwoordig nog bestaat. Toentertijd was de ‘krans’ en bijeenkomst van pastoors en kapelaans van enkele nabijgelegen parochies, buurtparochies.
Op deze ‘kransen’ werden diverse parochieaangelegenheden besproken, waarbij ook de aangename dingen des levens niet vergeten werden. Het is algemeen genoegzaam bekend, dat de pastorieën vroeger over een uitstekende wijnkelder beschikten.
De taak van de geestelijken in die tijd was veelzijdig en veeleisend: elke dag ’s morgens de H. Mis opdragen, op school godsdienstles geven, dopen, trouwen, biechthoren, de administratie verzorgen, de kinderen voorbereiden op de Eerste Communie, Plechtige Communie, Vormsel, geestelijk adviseur van de verenigingen, op zieken- en huisbezoek gaan en vooral die gezinnen bezoeken, waar de gezinsuitbreiding wat langer op zich liet wat wachten.
Ook de jaarlijkse rogge-, eier- en boteromgang eiste de nodige aandacht en activiteit van de pastoor (en van de koster). Om van de beslommeringen van de afgelopen week te bekomen en om nieuwe energie op te doen voor de komende week werden de pastoorskransen gehouden. Zoals gezegd: ook de geestelijkheid was niet afkerig van de geneugten des levens en menige fles wijn werd ‘soldaat’ gemaakt.
Genoemde pastoor en kapelaan fietsten dus huiswaarts, nog nagenietend van de geslaagde krans. Een goed waarnemer zou opgemerkt hebben, dat de stemming opperbest was, misschien iets te: het zij zo! Helaas kreeg een zekere bravoure de overhand, ofwel had de stuurmanskunst wat aan zuiverheid ingeboet. Op een fataal moment raakten ze elkaar met het stuur. Geschrokken door de onverwachte aanraking, onzeker door de invloed van de heerlijke wijn, verloren ze de macht over hun rijwiel en maakten een (on)zachte landing op moeder aarde.
Een boer, die van een N.C.B.-vergadering huiswaarts keerde, (ze waren het toen nog niet zat) had beide eerwaarde heren op enige afstand gevolgd en de nederwaartse manoeuvre waargenomen. Hen passerend, mompelde hij met gepaste eerbied: “kijk, kijk! De herdertjes lagen bij nachte!”
Marilou Nillesen
Vind je dit leuk? Lees dan ook:
- Beziet U Selve!
- Burgemeester van de Citadellaan
De beste verhalen via e-mail ontvangen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten